1994 anayasa reformu, ulusal bütçe için hükümet ve mali federalizm için programatik yönergeler getirdi.
Aslında sanat. Kongre Yetkileri Kanunu'nun 75. maddesinin 8. bölümünde şöyle denilmektedir: “Bu maddenin 2. bölümünün üçüncü paragrafında belirlenen esaslara uygun olarak, ulusal idarenin genel gider bütçesini ve kaynaklarının hesaplanmasını yıllık olarak oluşturmak; Genel hükümet programına ve kamu yatırım planına…”
Ve inc'nin üçüncü paragrafı. Vergi paylaşımı anlaşması kanununun yaptırımına ilişkin esasları belirleyen, atıfta bulunulan 2. maddede şu ifadelere yer veriliyor: “Ulus, eyaletler ve Buenos Aires şehri arasındaki ve bunlar arasındaki dağıtım, yetkilerle doğrudan ilişkili olarak gerçekleştirilecektir. objektif dağılım kriterleri dikkate alınarak her birinin hizmetleri ve fonksiyonları; Adil, destekleyici olacak ve ülke çapında eşit düzeyde kalkınma, yaşam kalitesi ve eşit fırsatlara ulaşmaya öncelik verecektir.”
Ayrıca şunu da belirtmek gerekir ki, Inc. 8, genel gider bütçesi ve kaynak hesaplamasının “genel hükümet programı ve kamu yatırım planı esas alınarak” yapılması gerektiğini söylüyor; bu, başka bir anlam veremeyeceği için önemli yasayı planlamayla ilişkilendiren anayasal bir tanımı ima ediyor. “program” ve “plan” kelimelerine. Buna karşılık bütçe, klasik mali hukuk doktrini tarafından hükümetin, idarenin ve planlamanın bir aracı olarak kabul edilir.
Sonuç olarak, hem kamu harcamaları hem de bütçe tarafından sağlanan kaynakların hesaplanması için, federal anayasal ilkelere de saygılı olan bir hükümet ve kamu yatırım programının temeli olmalıdır: objektif, adil, destekleyici ve öncelikli bir hedefin başarılması için. Ulusal toprakların tamamında eşdeğer düzeyde gelişme, yaşam kalitesi ve fırsat eşitliği.
Bahsettiğim bu bölüm, bütçeyi federal projenin temel temalarına bağlayan bir anayasal politika içermektedir: bölgeselleşme, entegrasyon, yerelleşme ve eyaletin, Buenos Aires şehrinin ve belediye özerkliklerinin güçlendirilmesi ve programatik hükümet kriterleri.
Bu gereksinimler uzun süredir karşılanamamıştır. Ama şimdi bir de Federal Hükümet'in henüz bütçe projesini göndermemesi ve 2023 bütçesinin yeniden çizilmesi nedeniyle bir başka ciddi usulsüzlük daha ortaya çıktı. Bu da genel hükümetin ve kamu yatırım planının ne olduğunu bilmemize engel oluyor. Geçtiğimiz günlerde yapılan seçimlerde seçildik.
Ayrıca yaşadığımız yüksek enflasyon göz önüne alındığında, Mali Yönetim Kanunu'nun bütçe kalemlerinde değişiklik yapılmasına olanak tanıyan 37. maddesinin kullanılmasıyla Yürütme Organının takdir yetkisi artmaktadır.
Bu, hükümeti Kongre yasaları yerine kararnamelerle ve özellikle bütçeleme gibi bu önemli konuda onaylıyor. Bu nedenle, Ulusun Yüce Kanunu'nun cumhuriyetçi ve federal ilkelerini görünüşte ihlal eden ve yürürlükten kaldırılması gereken söz konusu maddenin anayasaya aykırı olduğunu uzun süredir savunuyorum.
Bütçe gibi önemli konularda Kongre'nin anayasal işlevlerini tam olarak yerine getirmesinin zamanı gelmiş olmalı. Kurumsal kalitesi çok düşük olan delege demokrasisi yerine müzakereci demokrasinin değerlerini onaylamalıyız.
1994 Reformu'ndan otuz yıl sonra, Ulusal Anayasa'yı ihlal ederek katlanmak zorunda olduğumuz, kararnamelerle yönetilen hiperbaşkanlığı ve hükümeti geride bırakmalıyız.
Aslında sanat. Kongre Yetkileri Kanunu'nun 75. maddesinin 8. bölümünde şöyle denilmektedir: “Bu maddenin 2. bölümünün üçüncü paragrafında belirlenen esaslara uygun olarak, ulusal idarenin genel gider bütçesini ve kaynaklarının hesaplanmasını yıllık olarak oluşturmak; Genel hükümet programına ve kamu yatırım planına…”
Ve inc'nin üçüncü paragrafı. Vergi paylaşımı anlaşması kanununun yaptırımına ilişkin esasları belirleyen, atıfta bulunulan 2. maddede şu ifadelere yer veriliyor: “Ulus, eyaletler ve Buenos Aires şehri arasındaki ve bunlar arasındaki dağıtım, yetkilerle doğrudan ilişkili olarak gerçekleştirilecektir. objektif dağılım kriterleri dikkate alınarak her birinin hizmetleri ve fonksiyonları; Adil, destekleyici olacak ve ülke çapında eşit düzeyde kalkınma, yaşam kalitesi ve eşit fırsatlara ulaşmaya öncelik verecektir.”
Ayrıca şunu da belirtmek gerekir ki, Inc. 8, genel gider bütçesi ve kaynak hesaplamasının “genel hükümet programı ve kamu yatırım planı esas alınarak” yapılması gerektiğini söylüyor; bu, başka bir anlam veremeyeceği için önemli yasayı planlamayla ilişkilendiren anayasal bir tanımı ima ediyor. “program” ve “plan” kelimelerine. Buna karşılık bütçe, klasik mali hukuk doktrini tarafından hükümetin, idarenin ve planlamanın bir aracı olarak kabul edilir.
Sonuç olarak, hem kamu harcamaları hem de bütçe tarafından sağlanan kaynakların hesaplanması için, federal anayasal ilkelere de saygılı olan bir hükümet ve kamu yatırım programının temeli olmalıdır: objektif, adil, destekleyici ve öncelikli bir hedefin başarılması için. Ulusal toprakların tamamında eşdeğer düzeyde gelişme, yaşam kalitesi ve fırsat eşitliği.
Bahsettiğim bu bölüm, bütçeyi federal projenin temel temalarına bağlayan bir anayasal politika içermektedir: bölgeselleşme, entegrasyon, yerelleşme ve eyaletin, Buenos Aires şehrinin ve belediye özerkliklerinin güçlendirilmesi ve programatik hükümet kriterleri.
Bu gereksinimler uzun süredir karşılanamamıştır. Ama şimdi bir de Federal Hükümet'in henüz bütçe projesini göndermemesi ve 2023 bütçesinin yeniden çizilmesi nedeniyle bir başka ciddi usulsüzlük daha ortaya çıktı. Bu da genel hükümetin ve kamu yatırım planının ne olduğunu bilmemize engel oluyor. Geçtiğimiz günlerde yapılan seçimlerde seçildik.
Ayrıca yaşadığımız yüksek enflasyon göz önüne alındığında, Mali Yönetim Kanunu'nun bütçe kalemlerinde değişiklik yapılmasına olanak tanıyan 37. maddesinin kullanılmasıyla Yürütme Organının takdir yetkisi artmaktadır.
Bu, hükümeti Kongre yasaları yerine kararnamelerle ve özellikle bütçeleme gibi bu önemli konuda onaylıyor. Bu nedenle, Ulusun Yüce Kanunu'nun cumhuriyetçi ve federal ilkelerini görünüşte ihlal eden ve yürürlükten kaldırılması gereken söz konusu maddenin anayasaya aykırı olduğunu uzun süredir savunuyorum.
Bütçe gibi önemli konularda Kongre'nin anayasal işlevlerini tam olarak yerine getirmesinin zamanı gelmiş olmalı. Kurumsal kalitesi çok düşük olan delege demokrasisi yerine müzakereci demokrasinin değerlerini onaylamalıyız.
1994 Reformu'ndan otuz yıl sonra, Ulusal Anayasa'yı ihlal ederek katlanmak zorunda olduğumuz, kararnamelerle yönetilen hiperbaşkanlığı ve hükümeti geride bırakmalıyız.