çocukluk anıları

[Hasan]

Devasa çift kanatlı camı ve demir kapısıyla ev, çok güzel işlenmiş. Çocukluğumun evi, o zarif Fransız tarzı küçük otel, İlk yıllarımın, ilk hayallerimin tanığı. Orada, Recoleta ya da Barrio Norte'de olmalarına rağmen, önünde bugün bile çok az kişinin bulduğu bir caddenin açıldığı uzun bir bloğun ortasında -isimler kadastro kayıtlarıyla örtüşmüyor- inisiyasyon günlüklerimi yazdım. Avon spiral defterler, beyaz kapaklı, siyah puanlı. Bazılarının ısrarla öyle, bazılarının da kesik dediği, ne biri ne de diğeri olmasına rağmen geçit olmayan köşede bir depo vardı. Daha sonra oraya yıllar sonra taşınacağım bina yapılacaktı. Evin içindeki kapılar, odalar ve daha fazla oda; yedisi kütüphaneydi. İleride babamın ofisi vardı. Bir tarafta bir gün beşiğinden kaçmayı başaran kız kardeşimin emekleyerek aşağıya inmeye başladığı muhteşem merdiven. Santa Fe ile Anchorena'nın köşesinde, pencereleri hamur işleri ve pastalarla dolu, unutulmaz şeker barı Los Chinitos. Charcas'ın üzerinde ördeklerin hanımının malikanesi. Bu ismin nedenini şu an hatırlayamıyorum ama hafızama bu şekilde kaydedilecek. Bir karnavalda kullandığım tarak ve başörtü dahil yaşlı kadın kostümü kadar, oğlanların oynayabilmesi için onların olmadığı kesimin veya geçidin kullanılmasına nasıl karar verildiğini bilmiyorum. bir süreliğine başkaları olmak. Her şey çok uzak görünüyor, yani başka bir hayattan. Santa Fe ve Ekvador'da bir polis memurunun trafiği yönlendirdiği nöbetçi kulübesi gibi, o zamanlar nöbetçi mahallede birinin kaybolması durumunda güvenliğin garantisiydi.